चन्द्रागिरि दुर्घटना : घुम्तीको एउटा ढुङ्गोले खोसेको डा.सृष्टिको सर्वश्व

काठमाडाैँ । डा. सृष्टि तिवारी नेपाल क्यान्सर अस्पताल हरिसिद्धीकाे विशेषज्ञ चिकित्सक हुन् । उनका श्रीमान डा.महेश कुमार गौतम बच्चाको आस्थमा र एलर्जीका विशेषज्ञ डाक्टर । महेश विभिन्न अस्पतालका अलवा लाजिम्पाटमा आफ्नै क्लिनिक पनि चलाउँथे । निकै व्यस्त डा.दम्पतीलाई आफ्ना ६ वर्षकी छोरी र ४ वर्षका छोराका लागि पनि खटाएरै समय निकाल्नुपर्थ्याे ।

जाडोका कारण बच्चाको स्कुल बिदा भए पनि उनीहरुलाई घुमाउन डा. दम्पतीलाई केही सातादेखि समय मिलिरहेको थिएन । तर, शुक्रबार साँझ उनीहरुले चित्लाङ जाने निधो गरे । शनिबारको छुट्टीमा छोरी र छोरा घुमाउन डा. दम्पतीले बनाएको योजनामा डा. सृष्टिका बाबु ओमकार तिवारी र आमा कल्पना तिवारी पनि थपिइन् । 

दुर्घटनामा मृत्यु भएका सृष्टिका बाबु आमा, तस्विर : फेसबुक

शनिबार दिउँसो काठमाडौँबाट चित्लाङतर्फ गइरहेको प्रदेश–३–०१–०२३ च ६९८५ नम्बरको कार सडकबाट ६ सय मिटर तल खस्दा  ५ जनाको ज्यान गयो । दुर्घटनामा डा. सृष्टिका बाबु  ओमकार तिवारी, आमा कल्पना गौतम र श्रीमान् महेश कुमार गौतम, ६ वर्षीय छोरी स्मारिका गौतम र ४ वर्षिय छोरा श्रीयन्स गौतमको मृत्यु भयो । 

दुर्घटनास्थल

कसरी भयो दुर्घटना ? 

दुर्घटनामा बिक्षिप्त रहेकी सृष्टि आफ्नो फूपू उमा तिवारीलाई घटनाबारे  बताएकी थिइन् । सिधाकुरासँग कुरा गर्दै तिवारीले दिएको जानकारी अनुसार सडकको दुरावस्थाका कारण आजको दुर्घटना भएको हो । 

थानकोट चेकपोष्टबाट उकालो लागेको कार चन्द्रागिरिको उकालो उक्लदै गर्दा धुलो, खाडल र ढुंगा छिचोल्दै अघि बढीरहेको थियो । सेतो पहरा पुगेपछि कार उकालो उक्लिएर मोडिनु पर्ने भयो । तर, मोडमा एउटा ठूलो ढुङ्गाले कारलाई अघि बढेर मोडिन दिएन । कार हाँकिरहेका डा.महेशले ढुङ्गालाई छिचोलेर कारलाई मोड्न खोजे तर सकेनन् । 

उनले श्रीमती सृष्टिलाई कारबाट ओर्लिएर कारलाई छेकेको ढुङ्गा निकालिदिन आग्रह गरे । श्रीमानले चलाइरहेको कारमा बाबु आमा, छोराछोरीलाई छोडेर उनी ओर्लिइन् । अगाडि बढेर कारलाई छेकेको ढुङ्गा सृष्टिले झिकिन् । श्रीमान् महेशले कारलाई अघि बढाएर मोड्न खोजे तर कार ब्यग्र गतिमा पछाडी हट्यो । सृष्टि चिच्याउन थालिन्, कारको पछाडीको टायरमा ढुङ्गाको ओट राख्न खोजिन तर सकिनन् उनकै आँखा अगाडी कार पछाडी गुड्दै भिरबाट झर्यो । 

उनी दौडिदै कराउँदै गुहार गाग्न थालिन् । गाडी झरेकोतर्फ हामफालिन् । कार माथिल्लो भीरबाट झरेर तल्लो सडकमा बजारियो । श्रीमान्, बाबु, आमा, छोरा र छोरी सडकमा बजारीए । कार सो सडकबाट पनि ५ सय मिटर तल भिरबाट खस्यो । दौडिदै कार बजारीएको सडकमा आइपुगेकी तिवारीले छटपटाउँदै गरेकी छोरी स्मारिका गौतमलाई उचालिन र गुहार मागिन् । सो सडक भएर यात्रा गरीरहेकाहरु यात्रुहरुले तत्काल प्रहरी र एम्बुलेन्स बोलाए । इलाका प्रहरी कार्यालय चित्लाङ र चेकपोष्टबाट प्रहरी पुग्यो । दुर्घटनामा सकुसल रहेकी सृष्टि र गम्भिर घाइते छोरी स्मारिकालाई प्रहरीले बयोधा अस्पताल बल्खु पठायो ।  

फुपु उमाका अनुसार गम्भिर घाइते स्मारिकाको पनि साँझ ५ बजे उपचारको क्रममा मृत्यु भएको जानकारी अस्पतालले गराएको छ । 

‘एउटै दुघर्टनाले सबै परिवार उजाडियो,’ उमा तिवारीले सिधाकुरासँग  भनिन्, ‘आँखै अगाडि भयावह दुर्घटना भोगेकी बहिनी भावबिह्वल छिन् । उनको सर्वस्व गुम्यो ।’

सृष्टि, उनका श्रीमान् र छोराछोरी। तस्विर : फेसबुक

दुर्घटनालगत्तै उद्धारका लागि घटनास्थल पुगेका इलाका प्रहरी कार्यालय चित्लाङका प्रहरी वरिष्ठ नायव निरिक्षक विकास कार्की शनिबारको दुर्घटनाको कारण सडकको दूरावस्था भएको बताउँछन् । उनका अनुसार ठाडो उकालो र ओरालो, तथा दर्जनबढी घुम्ती र भिर भएको थानकोट–चित्लाङ सडकमा पछिल्लो केही वर्षदेखि बिग्रिएको ग्राभेलका कारण यात्रा गर्न निकै कठिन छ । 

‘धुलोले छोपेको खाल्डो, ग्राभेल उप्किएर सडकमा टक्रक्क बसेका ढुंगाले साना ठूला दुर्घटना गराइरहेका छन्,’ कार्की भन्छन्, ‘झन भिर र घुम्तीले चालकहरुलाई असहज गराएकै हुन्छ । आजको दुर्घटनामा पनि यस्तै देखिन्छ ।’ चित्लाङ घुम्न आउने र हेटौंडा जानेका लागि समेत अहिले यो कच्ची सडक निकै प्रयोग भएको उनले बताए । इलाका प्रहरी कार्यालयकाअनुसार गत वर्ष पनि यही मोडमा एउटा पिकअप भ्यान दुर्घटनामा परेको थियो । सेतो पहराको भीरबाट मोड्न नसकेर खसेको सो भ्यानमा सवार २ जनाको घटनास्थलमै मृत्यु भएको थियो । 

चित्लाङमा होटल व्यवसाय गर्ने अर्जुन ठकुरी पनि सडकको दुरावस्थाका कारण शनिबारको दुर्घटना भएको बताउँछन् । मानिसहरुको चाप बढी रहेको सडक झण्डै एक दशकदेखि अलपत्र रहेको उनको भनाई छ । चित्लाङ र चन्द्रागिरि नगरपालिकालाई सडक सुधारका लागि पटक–पटक ध्यानाकर्षण गराउँदा पनि समाधान नभएको उनले बताए । 

‘आज चिकित्सकसहित ५ जनाको अकालमा ज्यान गयो, गत वर्ष २ जनाले सोही ठाउँमा ज्यान गुमाए,’ ठकुरी भन्छन्,‘बाटो बन्न अझै कतिले ज्यान गुमाउनु पर्ने हो ? सरकार र स्थानीय तहले कहिले सोच्छन ?’